Niestety w obecnych czasach okres ten zaczyna pojawiać się znacznie wcześniej. Zazwyczaj pierwszym objawem menopauzy jest zanik miesiączki.
Menopauza przedwczesna pojawia się zazwyczaj przed 40 rokiem życia. Bardzo często jest to ciężki czas dla kobiety. Panie nie radzą sobie z tym, że menopauza przychodzi tak szybko co wiąże się od razu z brakiem możliwości zajścia w ciąże.
Jakie są powody przedwczesnej menopauzy?
Często wynikiem takiego stanu są zaburzenia hormonalne. Kolejnym powodem mogą być uwarunkowania genetyczne. W przypadku kiedy mama czy babcia miały przedwczesną menopauzę, wówczas istnieje większe ryzyko obciążenia podobnymi genami.
Ryzyko zwiększa się także u kobiet, które są nałogowymi palaczkami papierosów.
W przypadku pań, które mają siostry bliźniaczki, istnieje także większe ryzyko wczesnego klimakterium. Wiele chorób może również wpływać na menopauzę. Wyróżniamy wśród nich autoimmunologiczne zapalenie tarczycy oraz reumatoidalne zapalenie stawów.
Przedwczesna menopauza niekoniecznie musi się objawiać typowymi symptomami, są wśród nich:
- kłopoty ze snem,
- pocenie się,
- wahania nastroju,
- częste uderzenia gorąca,
- sucha skóra,
- zmiany w cyklach miesiączkowych.
Kobiety często nawet nie mają wcześniej wspomnianych uderzeń ciepła ani wahań nastroju. A ewentualne zdenerwowanie czy zmęczenie zganiają na stres w pracy. Jedyne co zauważają to brak miesiączki. Jednak w przypadku kiedy kobieta ma nieregularne cykle to nawet nie jest w stanie zauważyć, że przyczyną jest menopauza.
Kiedy reagować i udać się do lekarza?
Wizyty u lekarza ginekologa powinny odbywać się regularnie. Zwłaszcza w przypadku kiedy cykle są nieregularne, a wiek zbliża się ku czterdziestce.
U kobiet z podejrzeniem menopauzy lekarz zazwyczaj wykonuje cykl badań takich jak usg jajników i macicy. Po takim badaniu jest w stanie ocenić stan dojrzewania pęcherzyków, produkcję estrogenu, poziom prolaktyny i hormonów tarczycy.
Gdy badania wskazują podwyższony stan FSH oznacza to wczesną menopauzę. W tym przypadku przeważnie zapisywane są kobiecie leki z estrogenem i progesteronem. Leki te maja za zadanie zapobiec zanikowi czynności jajników. Kobieta powinna być wówczas pod stała opieką endokrynologa, który będzie ustalał dawki hormonów oraz czas leczenia. W momencie kiedy choroba zaczyna zanikać, dawki leków są zmniejszane. Natomiast jeśli choroba tylko postępuje wówczas kobieta jest skazana na branie leków nawet do 50 roku życia. Z naturalnych metod uregulowania cyklu, zaleca się kobietom stosowanie diety bogatej w hormony roślinne, które są podobne do estrogenów np. soja czy siemię lniane oraz regularną aktywność fizyczną.